Ο υπερτουρισμός είναι μια συνεχώς αναδυόμενη έννοια που αντιμετωπίζουν κύριοι τουριστικοί προορισμοί του κόσμου. Η ανάπτυξη που γνώρισε ο τουρισμός τις τελευταίες δεκαετίες είναι δύο διαφορετικών ειδών. Από τη μία πλευρά, η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και η δημιουργία αεροπορικών εταιρειών χαμηλού κόστους έχουν αυξήσει τα επίπεδα τουρισμού, οδηγώντας σε ανάπτυξη ακόμη και αναδυόμενες οικονομίες. Από την άλλη πλευρά, η ανεξέλεγκτη ζήτηση παράλληλα με τη συγκέντρωση του τουρισμού σε συγκεκριμένους προορισμούς επηρεάζουν αρνητικά τόσο τις περιοχές όσο και τις τοπικές κοινωνίες. Τα προβλήματα που προκαλούνται σε ορισμένους προορισμούς από την αυξανόμενη, συνεχή ανάπτυξη του τουρισμού έχουν δημιουργήσει το ζήτημα του «υπερτουρισμού». Κι εδώ γεννάται το ερώτημα : Υφίσταται πράγματι η έννοια του “Υπερτουρισμού» ή πρόκειται απλά για λάθος διαχείριση των τουριστικών ροών;

Η ανάπτυξη του τουρισμού τις τελευταίες δεκαετίες συνοδεύτηκε από τη συγκέντρωση τουριστικών ροών σε συγκεκριμένες περιοχές, προκαλώντας συνωστισμό και προβλήματα με τη φέρουσα ικανότητα καθώς και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Προέκυψαν παράλληλα  ζητήματα διακυβέρνησης όσον αφορά τους πόρους των χωρών προορισμού, τις σχέσεις με αεροπορικές εταιρείες (κυρίως αερομεταφορείς χαμηλού κόστους) και τις τεχνολογικές εξελίξεις, που συνοδεύονται από περιβαλλοντικά ζητήματα, όσον αφορά την αυξανόμενη παραγωγή απορριμμάτων, τα προβλήματα νερού και ρύπανσης του αέρα και όχι μόνο.

Η Κυκλική Οικονομία είναι ένας συστημικός μετασχηματισμός που περιλαμβάνει τον μετασχηματισμό της παραγωγής, των υπηρεσιών και της κατανάλωσης, τόσο εντός παγκόσμιων αλυσίδων αξίας όσο και σε διαφορετικές αλυσίδες αξίας, κλείνοντας έτσι κύκλους πόρων σε ολόκληρο το σύνολο των οικονομικών δραστηριοτήτων. Στόχος της είναι να ελαχιστοποιήσει τον οικολογικό και περιβαλλοντικό αντίκτυπο της οικονομικής δραστηριότητας μέσω μιας διαδικασίας διασπαστικής καινοτομίας και βιώσιμων ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων.

Προκειμένου να πραγματοποιηθεί η μετάβαση σε μια κυκλική οικονομία, είναι απαραίτητο να καινοτομήσουμε στα επιχειρηματικά μοντέλα, σχεδιάζοντας ένα κυκλικό επιχειρηματικό μοντέλο.

Αυτό που διαφοροποιεί ένα κυκλικό επιχειρηματικό μοντέλο από ένα βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο είναι ότι, στην προσέγγιση της κυκλικής οικονομίας, που βασίζεται στη συστημική σκέψη, η φύση δεν νοείται ως ένας χώρος ή τομέας ξεχωριστός από εκείνον της κοινωνίας. Και τα δύο θεωρούνται ως αλληλένδετα πολύπλοκα συστήματα που καθιστούν δύσκολη τη διάκριση του ενός από το άλλο. Δεν πρόκειται για την επίτευξη μηδενικού αντίκτυπου (στόχος της προσέγγισης βιώσιμης ανάπτυξης), αλλά για το σχεδιασμό λύσεων με θετικό αντίκτυπο στο σύστημα.

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την κυκλική οικονομία αποτελεί καίρια πρόκληση για τον τουριστικό τομέα. Ένα πλαίσιο μέτρησης είναι ζωτικής σημασίας για την καθοδήγηση των παραγόντων του τουριστικού τομέα στην ανάπτυξη μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής για μια κυκλική μετάβαση.

Ο τουρισμός προκαλεί σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις και μπορεί να προκαλέσει μεγάλη πίεση στους τοπικούς πόρους, προκαλώντας αρνητικές εξωτερικές επιδράσεις. Εκτός από τη χρήση της γης, απαιτεί πόρους όπως νερό, ενέργεια και τρόφιμα, παράγοντας μεγάλες ποσότητες αποβλήτων (στερεά απόβλητα και λύματα), καθώς και συμφόρηση στους δρόμους, θόρυβο και ατμοσφαιρική ρύπανση, και ως εκ τούτου, εκπομπές CO2.

Η Κυκλική Οικονομία μπορεί να  παρέχει μεγάλες δυνατότητες στην τουριστική βιομηχανία προκειμένου να επιτύχει βιώσιμη ανάπτυξη και μεγαλύτερη κερδοφορία κυρίως στην παροχή υπηρεσιών σε διάφορους τομείς (ξενοδοχειακός τομέας, τομέας τροφίμων και ποτών, τομέας αναψυχής) καθώς και τη ροή υλικών που σχετίζονται με κατασκευές, ενέργεια, τρόφιμα , νερό κ.λπ. Ο τουρισμός από την άλλη, έχει τη δυνατότητα να συμβάλει στην απασχόληση και την οικονομική ανάπτυξη, καθώς και στην ανάπτυξη σε αγροτικές, περιφερειακές ή λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές καθώς, οι υποδομές που δημιουργούνται για τουριστικούς σκοπούς συμβάλλουν στην τοπική ανάπτυξη, ενώ οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται ή διατηρούνται μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της βιομηχανικής ή αγροτικής παρακμής και κατά συνέπεια στην εισροή χρημάτων.

Ο τουρισμός βεβαίως είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το κλίμα της εκάστοτε τουριστικής περιοχής. Η κλιματική αλλαγή ωστόσο αποτελεί δυστυχώς πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και οι συνέπειές της αφήνουν πολύ δυνατό αποτύπωμα και στον κλάδο του τουρισμού. Δεν μπορεί να προβλέψει κανείς το μέλλον, αλλά τα δεδομένα που η επιστήμη έχει σήμερα στη διάθεσή της μας προτρέπουν να είμαστε προετοιμασμένο για σημαντικές δυσκολίες οι οποίες δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο τον τουρισμό.